De Rotte.
Het riviertje gaf de stad zijn naam, daar kan zelfs de Maas niet aan tippen.
De Rotte, op zomaar een doordeweekse dag.
Ter hoogte van Oud Verlaat zit een reiger op een paaltje, net boven de waterlijn.
Grijs en wat ineengedoken wacht hij tot er iets te eten langskomt.
Een meerkoet maakt zich wat drukker, en poetst de veren.
De waterkippen zitten elkaar achterna en eenden fladderen vanuit het water de lucht in om verderop weer te landen.
Op dat water roei ik sinds m'n 15e jaar en eigenlijk is het een uniek stukje water en natuur, ..... vooral in den beginne.
Na de Irenebrug in Hillegersberg begonnen de weilanden, met koeien en mest en vogels.
Nu staat er Ommoord - lelijke flats in het begin - nu wat meer omringd door groen en laagbouw die zorgen voor
een aantrekkelijk wandel, skate en fietsgebied.
Daartussen roei ik vaak stilletjes en meestal eenzaam op het water.
Net alsof je ver verwijderd bent van al die recreanten, hondenuitlaters, hardlopers, skaters en fietsers.
Vroeger waren de Rottemeren heel erg ver weg, nu - nog even ver - zijn ze zo dichtbij met z'n aangelegde fietspaden erlangs,
wandelroutes en aangelegde bossen - Het Lage en Hoge Bergse Bos - en zelfs een heuse berg (afval van Rotterdam).
Wat was dat een vieze troep toen er nog geen skibaan op aangelegd was.
En wat een woningen nu in plaats van boerderijtjes langs de Rotte naar de Rottemeren.
De Rotte, de meest Rotterdamse rivier van Rotterdam.
Op mooie dagen kun je nu haast over de hoofden lopen.
Fietsers en skaters verdringen elkaar op de paden.
Op het water peddelen roeiers , temidden van waterfietsers, surfers en zeilers.
Op de Rottemeren dobberen hele families in hun gehuurde bootjes.
De Rotte is een stukje landschap dat je niet verwacht, zo dicht bij Rotterdam. Middenin de Randstad
Terug bij de rivier is alles nog zoals het was.
Zelfs de reiger heeft stand gehouden.
Alleen de hemel is veranderd.
De bewolking breekt aan stukjes en stuurt blauw grijze wolkjes vooruit.
Hier en daar kiekt het zonnetje er tussendoor, en zet telkens een ander tafereeltje in het licht.
Een bootje, wat luierende koeien, een boerderijtje en een soms overdreven mooie villa die daar niet op z'n plaats is.
De Rotte heeft ook alles mee.
Ze ademt een sfeer van rust - en in die omgeving roei ik al zo'n 40 jaar, wat een voorrecht, wat een genot.
